Życie drogą ze Światłem – dr Alicja Janiak             

   Sługa Boży Ks. Wojciech Piwowarczyk urodził się 18 stycznia 1902 roku we wsi Kamienica jako syn bogatego rolnika Wojciecha i Joanny z domu Suchta. Ochrzczony został  w kościele parafialnym w Gołczy. Miał ośmioro rodzeństwa. Żył w rodzinie szczęśliwej, pobożnej i patriotycznej[1]. Ojciec jako głowa rodziny wprowadzał swoje dzieci w rozumienie wiary czytając im codziennie Pismo Święte.

    Ks. Wojciech  często wracał z dużą dozą uśmiechu i humoru do zdarzenia z jego  chrztu, które mu opowiedzieli rodzice we właściwym czasie. Otóż wioząc niemowlę do chrztu po drodze ojciec zgubił je. A to przecież był styczeń, czyli zima, mróz i  śnieg. W którymś momencie zorientował się, zawrócił i odnalazł niemowlę całe i zdrowe. Wszystko więc dobrze się skończyło.

   W wieku 9 lat zaczął chodzić do trzyletniej szkoły elementarnej w Gołczy. Po jej ukończeniu dostał się do gimnazjum w Miechowie i w 1923 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. W tymże roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. W dniu 19 czerwca 1927 roku w katedrze kieleckiej z rąk bpa Augustyna Łosińskiego otrzymał święcenia kapłańskie. Posługę kapłańską pełnił po kolei w Wiślicy, Jędrzejowie, w Kielcach. Następnie podjął studia teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Teologii Katolickiej, zwieńczeniem których było uzyskanie stopnia doktora teologii na podstawie pracy doktorskiej pt.: „Charakter. Jego istota”.

    Po powrocie ze studiów został spowiednikiem alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach, a następnie ojcem duchownym i profesorem. Przez wiele lat później pełnił posługę ojca duchownego kapłanów diecezji kieleckiej. Był diecezjalnym referentem dobroczynności, dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych, a w latach osiemdziesiątych rozpoczął pracę z osobami niepełnosprawnymi tworząc dla nich koncepcję rozwoju duchowego w formie wczasorekolekcji[2]. Założył Instytut świecki  życia konsekrowanego Chrystusa Króla. Zmarł 27 lipca 1992  w opinii świętości[3].

   Śledząc życie Sługi Bożego o. Wojciecha można z pełnym przekonaniem stwierdzić, iż całe jego życie było drogą ze Światłem. Tym Światłem, Którym jest  Bóg. W jednej z notatek  o Dobrym Pasterzu  napisał: „Im więcej ufności tym więcej owej opieki”[4].

  Czasy w których żył nie były łatwe. Dzieciństwo przeżywał w Polsce podzielonej rozbiorami, osłabionej przez I wojnę światową. Po 11 listopada 1918 roku przyszły czasy szczęśliwsze; okres dwudziestolecia międzywojennego. Był to czas szukania sposobów przede wszystkim na odrodzenie moralne i duchowe narodu, co niewątpliwie wpłynęło także na rozwój dojrzałości charakteru i osobowości młodego Wojciecha. Czas pokoju nie trwał długo. W 1939 roku wybuchła II wojna światowa. A po jej zakończeniu w 1945 nastąpiły długie i ciężkie lata komunizmu.

 Przeżywając trudne chwile pisał: „Im większą widzę nędzę świata tym bardziej wzbijamy się w górę ku Bogu”[5].  Zaufanie Bogu pozwalało mu wierzyć, że dobro zawsze zwycięża. To pomagało mu umacniać swoje człowieczeństwo i kapłaństwo.

[1] https://parafiacudzynowice.pl/sluga-bozy-ks-wojciech-piwowarczyk/
[2] https://piwowarczyk.caritas.pl/biografia/
[3] https://parafiacudzynowice.pl/sluga-bozy-ks-wojciech-piwowarczyk/
[4] O. Wojciech Piwowarczyk, Notatka – Dobry Pasterz, w: rękopisy pisma różne Archiwum Diecezjalne w Kielcach.
[5] O. W. Piwowarczyk, Fragment wykładu: Wolność i wspólnota, rękopisy, pisma różne, w Archiwum Diecezjalne w Kielcach.