Alicja Janiak
MARYJA MATKĄ RODZINY
Maryja swoje macierzyństwo przeżywała w miłości, najpełniej objawiającej się w Rodzinie Nazaretańskiej. Miłość okazuje także rodzinie ludzkiej z woli swojego Syna. Ona uczestniczy w życiu każdego człowieka i każdej rodziny. Ich los nierozerwalnie łączy się z Jej macierzyńską opieką. Ona bowiem jako Matka nieustannie czuwa i wstawia się za nami do swego Syna Chrystusa.
Jak objawia się miłość Maryi do rodziny, a poprzez rodzinę do człowieka?
Pismo Święte wskazuje na trzy rodzaje Jej macierzyńskiej obecności w rodzinie. Teksty te stanowią zarazem źródło informacji o Maryi i symbolizują formę Jej matczynej troski o zbawienie człowieka.
Pierwszy tekst Pisma Świętego mówi o tym, co Maryja uczyniła zaraz po Zwiastowaniu. Otóż pośpiesznie poszła do św. Elżbiety i Zachariasza (Łk 1, 5) – do starszych ludzi, do kobiety oczekującej dziecka (Łk 1, 39-45). Powodem Jej pośpiechu była prawdopodobnie wiadomość od Archanioła Gabriela, że Elżbieta jako starsza osoba jest w stanie błogosławionym. Maryja zrozumiała, że w tej sytuacji ta rodzina potrzebuje Jej pomocy[1]. Poszła tam, żeby przede wszystkim zanieść Ducha Świętego, a z Nim radość i pomoc. Ona wiedziała, że spotkanie z Bogiem domaga się dopełnienia, czyli spotkania się z drugim człowiekiem[2].
Drugi tekst dotyczy wesela w Kanie Galilejskiej (J 2, 1-12). Maryja została na nie zaproszona z Jezusem jako Jego Matka. Ewangelista Jan czterokrotnie Ją tak nazywa, podkreślając w ten sposób godność Matki Boga. Ona w szczególny sposób uczestniczy w czynie zbawczym Jezusa podczas cudu przemiany wody w wyborne wino. Czyn ten zawiera trzy momenty takie, jak: znak Jezusa, objawienie Jego chwały i początek wiary Jego uczniów[3]. W akcie wiary widoczna jest Jej delikatna, kobieca wrażliwość Matki. Uczestniczy w ludzkiej radości, służy, jest uważna, zauważa problem, dyskretnie pomaga, czuwa. Po interwencji Syna znika. Nikt Jej nie dziękuje, nikt o Niej nie pamięta. Dokonał się cud, cała uwaga została skierowana na Jej Syna. To wszystko jednak zapoczątkowała pokora, wrażliwość i dobroć Maryi[4].
Trzecia forma obecności Maryi, na którą wskazuje Pismo Święte, to obecność duchowa. Dzieje Apostolskie ukazują Jej obecność w tajemnicy Kościoła –Rodziny. Ona od chwili Zesłania Ducha Świętego w Wieczerniku modli się pośrodku rodzącego się tam Kościoła – Ciała Mistycznego Jej Syna (Dz 1, 13-14). Jej modlitewna obecność jest jednomyślna, wytrwała, wspólnotowa, skuteczna apostolsko i spajająca uczniów Chrystusa. Zesłanie Ducha Świętego jest odpowiedzią na jednomyślną modlitwę pierwotnej wspólnoty, zgromadzonej wokół modlącej się Matki Pana (Dz 2, 1-4)[5].
Opieka Maryi jako Matki nad ludzką rodziną ma wymiar bardzo konkretny. Ona wspiera, czuwa, opiekuje się i rozumie problemy rodziny. Całą tę ludzką rzeczywistość przede wszystkim ogarnia duchowo poprzez modlitwę. Niejako przesyca ją wiarą, modlitwą, prośbą, wstawiennictwem i oddaje Bogu. Dzięki temu jest ona zawsze owocna, bo skierowana właśnie ku Temu, który jest Bogiem Wszechmocnym a zarazem samą Miłością.
Słusznie więc za pontyfikatu św. Jana Pawła II, na zakończenie Roku Rodziny – 31 XII 1995 r. do Litanii loretańskiej dodano wezwanie „Królowo Rodzin”.
[1] J. Kudasiewicz, Matka Jezusa a rodzina, „Resovia Sacra”. Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej, 1994, nr 1, s. 20.
[2] Tamże, s. 21.
[3] Tamże, s. 22.
[4] Tamże, s. 24.
[5] Tamże, s. 26.
Fotografia: Alicja Janiak, archiwum prywatne